ვინ ხარ?
ვინ ხარ, ჩემს დასიებულ ფეხებს რომ სუროსავით ეხვევი?
ვინ ხარ, ჩემს დასიებულ ფეხებს რომ სუროსავით ეხვევი
და გასაქცევი ძალა წამართვი?

მიტოვებული კარუსელები ჭრელი პოლიეთილენის პარკებში იხრჩობიან,
აქაფებულ არყოფნაში ბუყბუყებენ პლასტმასის ცხენები
და თვალებში ფერადი ნათურები უელავთ.

ვინ ხარ, როდის წოვე დედაჩვენის ძუძუები?
რად ვერ გიხსენებ?
რატომ მოცოცავს ეს განგრენა ჩემი სახლისკენ?
რად ვერ ვიხსენებ როდის დადო სიკვდილმა კანქვეშ კვერცხები და მიგვიერთა?

გაქვავებულია დრო და
ვარსკვლავები დამარხულია,
გადამხმარია შორისდებულები
დიდი გლოვისთვის.
სასუქებივით,
ჩვენი შვილები,
მუხლებამდე მიწაში დგანან,
დგანან და დგანან
დგანან და დგანან
დგანან და დგანან.
საშვილოსნოები ამოვჭრათ ჩვენს დებს და დედებს
გამოვკიდოთ ელექტრობოძებზე,
შორს აქედან და მზესთან ახლოს

სად გაიქეცი,
რად გაიქეცი,
რად გაიქეცი
ან სად გაიქეცი
სად გაიქეცი და წაიქეცი
იქნებ გვეშველა რამე

***
Who are you
Who are you, that you cling to my swollen feet like ivy?
Who are you, that you cling like ivy to my swollen feet?
And take my power to escape?

Abandoned carousels drown in colorful polythene bags,
Plastic horses gurgle in frothy absence
And colorful lights gleam in their eyes.
Who are you, when did you suckle on our mother’s nipples?
Why can’t I remember you?
Why is this gangrene creeping towards my house?
Why can’t I remember when death laid eggs under our skins and absorbed us?

Time is petrified and
the stars are buried
Parched are the interlocutors
for great mourning.
like fertilizers
our children
stand knees-deep into the ground,
They stand and stand
They stand and stand
They stand and stand.

Cut out the wombs of our sisters and mothers
hang them on utility poles
Far from here and close to the sun
where did you run
why did you run
Why did you run away?
Or where did you run?
Where did you run and fall?
Maybe we could have helped.

Translator Anry Kiknavelidze 
გამოქვეყნებულია 1 TV ”ელექრტოლიტზე”