გაცლა

გიტოვებ ჩვენს ქალაქს,
ჩვენს ერთად გავლილ ქუჩებს,
ჩვენი ძაღლის საფლავს,
ჩვენს არდაბადებულ შვილებს,
ყველა წმინდანის სახელობის ქუჩას,
მთაწმინდას, ვაგზალს…
ოღონდ გორგასლის დაივიწყე 16
ოღონდ ფეხი აღარ დადგა აქ და

ტკივილების ბაქანზე

საითღაც მიმაქვს ზურგზე აკიდებული საკუთრი ფიტული
ჩემი ხმის ხმა მოაქვს უცნობი მხრიდან ქარს
მე მე ვარ ვფიქრობ, თითქოს, მაგრამ მე მე არა ვარ!
ძაღლყურძენასავით მონატრება მუცელს მისერავს.
რომ შემეძლოს შენი სისხლის ოყნებს გავიკეთებდი,
ყველა შენი ხსოვნისგან გამოვრეცხავდი თავს და დავმშვიდდებოდი

ალბათ.

უწყინარი თამაშები

დავიღალე შენი გართობით,
გამომიღე,
გამოიღე ეგ თოფი!
ეგ თოფი გამოიღე და
რეპროდუქციულ ადამიანებზე ინადირე.
შიშით მე ნაყოფს ვერ მოვისხამ,
რამეთუ არა არს ხე კეთილი,
რომელმან გამოიღოს ნაყოფი ხენეში და
არცა კუალად ხე ხენეში,
რომელმან ყვის ნაყოფი კეთილი (1).
გამოიღე ეგ სანადირო თოფი ჩემი მყიფე,
დახავსებული, ყრუ, უსინათლო საშოდან.

–ათას კონდომში და შიშში გახვეულს
როგორ გელოდი
უნაყოფო მიწიდან გადახვეწილ თესლს,
როგორც მიწა გაზაფხულს.

(ჩემი საშო შიშით არა შობს!
ჩემი საშო შიშით არა შობს!
ჩემი საშო შიშით არა შობს!)

ეფემერები ნაპრალებიდან

ჩემში ჩატოვებულ პრეზერვატივებს გამოვიღებ,
გამოგამწყვდევ და გამოგგუდავ ისე,
როგორც ჩვენი პოტენციური შვილები გამოგუდე მათში.
მინდა გიყურო როგორ ლპები
და წყლად იქცევი მეორე დღის სპერმასავით,
მინდა შენი ლპობის სუნმა ცხვირი ამიწვას.

ალუზიები ცხენთევზაზე

ინდაურის ბუმბულით ნელ–ნელა ვიხსნიდი ხოლმე ჭიპს,
ვანძრევდი,
გათავებისას სისხლმდინარე ხვრელში ვიმიზნებდი
და მზესმიპყრობილი სახით ველოდი, რომ გვამში სიცოცხლე დაიძვრებოდა.

სიყვარულის “სტანოკი”

შენ გეგონია ლეკვი შვილობას გაგვიწევდა?
გგონია ძაღლები იმიტომ ტყნაურობენ,
რომ ჩვენ შვილები გვაჩუქონ?
რომც არ მომკვდარიყო
და ჩვენთან ყოფილიყო
გგონია მის მშობლებად ვიგრძნობდით თავს?
შვილს კი არა მისგან გასართობ,
სიყვარულის მანქანას ველოდით.
ყოველდღე ნაყინის დაზგასავით
რომ მიგვეშვირა ვაფლის ჭიქები
და სიხარული პორციებად ჩამოესხა.
ამიტომაც ადგა და დაგვადო.

ინტერვიუ საავადმყოფოდან

ხმამაღლა დავფრატუნებ სახლში,
რომ მარტოობას სიჩუმე დავურღვიო.
ვალაგებ ფოტოებს, რეცეფტებს, ძველ აფიშებს, ანკეტებს, მისალოც ბარათებს, წერილებს წლების, თვეების, მერე დღეების მიხედვით…
სხვა რა ვაკეთო?
წარსული გაიყოლა
აწმყოს სხვებს ურწყავს
და მომავალი...
ფოტოებზე, დიაგნოზებში და 
კომუნალური გადასახადების ფურცელებზე 
გამოწერილი გვარ-სახელის გარდა რაღაა ჩემსგან?!

ასფიქსია

ჩვენი საწოლის თავთან ვზივარ,
წარსულის ნარჩენებით ფეხებთან,
ჯანმრთელობის დამადასტურებელი ანკეტები,
გინეკოლოგის ჩანაწერები, აფიშები, ფოტოები
წლების, თვეების, დღეების მიხედვით,
კომუნალური ქვითრები უახლესი რიცხვებით,
ჩემი არსებობის დასტური.
ლენცოფას კვირტებს ვლოღნი,
აღარ მინდა რეცეფტებს და დიაგნოზებს ველოდო.
ქალაქგარეთ წადი,
ჩვენი არ შემდგარი შვილების და ძაღლის საფლავს მიხედე,
სუსხიანი ქარი რომ დაზმუით
და მწკლარტე სუნი ასდით პრეზერვატივებში გამონასკვულებს.
სხეულს გამოვივსებ,
ერთი სიმღერა შენი ღირსი რომ ვერ იმღერა.
(უქმად არჭია ხენეშ ხეში პრიალა ცული)
ფესვებით შემყავს კონიოები(4) გამშრალ მუტელში და
ანგელოზების საყვირები უკრავან შხამიან სოლოებს ჩემში (5)

• შ ე ნ ი შ ვ ნ ე ბ ი
• 1 – სახ. ლუკასი VI / 43 ვინაიდან არ არის ვარგისი ხე, რომელმაც გამოიღოს უვა-
  რგისი ნაყოფი, და არც უვარგისი ხე, რომელმაც გამოიღოს ვარგისი ნაყოფი.
• 2 – კონიო ყვავილია, რომელსაც შეუძლია ცენტრალური ნერვული სისტემის მწყობრიდან გამოყვანა, ადამიანის კრუნჩხვებში ჩაგდება, კუნთების შეკუმშვა და მოკვლა.
• 3 – ანგელოზების საყვირი, – ყვავილი რომელიც შეიცავს ძლიერ ტოქსიკურ ნივთიერებებს, მისგან გამოყოფილ სკოპოლამინს 
  კანი და ლორწოვანი გარსი იწოვს და მისი სახეზე 
  შეყრაც კმარა ადამიანის მოსაკლავად.
  
  
  
  
  

BARREN

I leave you our city,
The streets we walked together,
Our dog’s grave,
Our children unborn,
All Saints’ street,
Mtatsminda, Vagzali…
But 14 Gorgasali you must forget.
Step here no more.

On Platform Pain

Widowed by myself
Upon my back I drag
My own carcass to an unknown land,
Wind brings my moan from somewhere.

I am not me.

* * *
Each organ’s pain I feel separately
As if you were torn from my body.
Craving sears my stomach like nightshade.
I would take a clyster of your blood, if I could,
and wash all memories of you from inside me.
I would calm down…
Perhaps.

Innocent games

I’m tired entertaining you,
take it out of me, take that gun out!
Take that gun out and
hunt for reproductive humans.
Out of fear I won’t bear fruit,
Because
no good tree bears bad fruit,
nor does
a bad tree bear good fruit.
My vagina doesn’t bear out of fear.
Take that hunting gun out my brittle,
mossy, deaf, dark, sad, barren sheath.

* * *

How I waited for you,
wrapped in thousand condoms and fear,
seed, banished from the barren land,
like the soil awaiting the spring.

Ephemera from clefts

I’ll take out the condoms left in me,
I’ll incarcerate and suffocate you
like you suffocated our potential children in them.
I want to watch you rot
and turn into water like a day-old sperm,
I want the smell of your rot to burn my nose.

Seahorse allusions

With turkey’s feather I used to slowly open my navel
and wanked,
targeting the bleeding hole when cumming
and looking up to the sun, waited.
Life would move in the corpse.
Couldn’t impregnate.

Barren tree!

Love’s lathe

You think the pup could’ve been our child?
You think the dogs fuck so
as to propagate our barren fields with brooding stomachs?
Even if it hadn’t died and had been with us,
do you think we’d feel like its parents, we, the barren homosexuals?
Not a child did we expect out of it, but a toy, a love machine,
to stretch out wafer cups to everyday as to the ice-cream machine
and it could pour love in portions.
So it ditched us.

Interview from the hospital

I’m shuffling noisily around home
to disturb the silence of loneliness.
I sort out photos, receipts,
old playbills, medical forms,
greeting cards, letters
by years, months; then by days.
What else have I to do?
He took the past with him, waters others’ present, and the future…

Other than diagnoses, photos
and names written on tax bills
what’s left from me?!

Asphyxia

I’m sitting at our bed’s head,
with leftovers of past at my feet;
forms of healthcare,
gynecologist’s entries, playbills, photos
sorted by years, months, days;
tax bills of recent dates,
proofs of my last existence.
I’m chewing on henbane roots,
don’t want to wait for diagnoses and receipts any more.
Go out of town,
look after the grave of the dog and our would-be children,
over which a chilly wind moans
as they stink astringent wrapped in condoms.

I want death

By their muddy roots I dig poisonous flower
up my barren, birthless cunt.
With poisonous death I want to stuff my body
which couldn’t sing a single song worthy of you.
I don’t want to wait for diagnoses and receipts any more,
let it be poisoned and destroyed, the bad tree, the barren tree.
I want a lot of henbane, a lot,
and the angels’ trumpet.