* (მისი სოფლის იდუმალ სახლში)

მისი სოფლის იდუმალ სახლში
საგვარეულო ძველ ავეჯს შორის
დამემშვიდობა და
გულუბრყვილო სევდამ შემიპყრო
ყანა არწევდა ხელში ზაფხულს და
ის იდგა ეზოში
ზეცას უსტვენდა Continue reading * (მისი სოფლის იდუმალ სახლში)

* * * (როგორ მშურს მათი…)

როგორ არ მშურდეს ცრემლმორეული ამერიკის რეზიდენტის
სირიელი ბიჭით ხელში
ბავშვს რომ სამშობლო აჩუქა მოსალოდნელი დიქტატურისგან თავისუფალი Continue reading * * * (როგორ მშურს მათი…)

ანდრო დადიანი, ხელოვანი ჟანგიანი იარაღით (ინტერვიუ)

ამბობენ, ადამიანი პოლიტიკური ცხოველია და ვინც ცდილობს არ იყოს პოლიტიკური მარტო ცხოველი რჩებაო. პარტიული ჯერ არა ვარ და პოლიტიკური ცხადია კი. მომავალი წარსულის ინაუგურაციიდან არ იბადება, სანამ დღეში ერთი რაღაცის შეცვლას მაინც ითხოვს ადამიანი ცოცხალია, აქედან გამოდის, რომ განვითარება როგორც სიცოცხლის ექვივალენტი უარყოფაშია და ეს იმთავითვე პოლიტიკური პროცესია. Continue reading ანდრო დადიანი, ხელოვანი ჟანგიანი იარაღით (ინტერვიუ)

*** (მე ვარ კაცი, ვისაც…)

მე ვარ კაცი, ვისაც კვირაში რამდენჯერმე მოსდის წერილი
“ფუ, შენ რა დასაბადებელი იყავი შენი დედაც მოვტყან!”
ეს დაიწყო აგერ ოცდაათი წელია და დღემდე გრძელდება. Continue reading *** (მე ვარ კაცი, ვისაც…)

/R. M./ ”საკუთარი გამოცდილებიდან ვიცი”

საკუთარი გამოცდილებიდან ვიცი,
რომ ქალაქს სოფელი მირჩევნია.
სოფლად ჩასვლის იდეა მხიბლავს,
მაგრამ როცა იქ ჩავდივარ,
მაშინვე გამახსენდება ხოლმე, რომ; Continue reading /R. M./ ”საკუთარი გამოცდილებიდან ვიცი”