გაიხსენე რომ ამბობდე, – თამაშებს ალქიმია თამაშობს – შეუცვლელია! რეზიკო მღერის. კიბეების მუხამბაზი ყოველ ამვლელს და ჩამვლელს, კიბეები მღერიან. ისე მაღალი და ისე ვრცელი – შუბლზე ცეცხლოვან გემბანთა კრთომით, პირველი სიკვდილის შუაღამეზე ბორბლები გასძვრა, – თქვენ კი, იცით რასაც ნიშნავს ეს?! ენაცვალოს ძუძუნი ჩემნი! მადლიერებას თევზის ფხა ახრჩობს, არსად დამეკარგო ხვალამდე და მერე დროშის ტართან, შორს, სადღაც სიმღერის გაღმა ანტვერპენში, ემზო იწერება დათბაო აქ… უნდა გინდოდეს და კეფაზე გადაგივლის ასეთი წერილები. უნდა გინდოდეს და მინდვრები უკრავენ რაღაცას, – მონატრებული კანის სუნს, ზღვის ტალღის მაგვარს, ღიმილის მაგვარას.
მაღლა სართულზე ვიქნები გიზოსთან,
ცოტას ვმუშაობ და მერე გეწვევი მართლა, – მივწერე ზაზას
ვალი ტკბილია თავიდან. ვიღაც სანიტარი საკუთარ ხორცთან ზიარების შანსს მართმევს და ვერცხლისწყალივით გამირბის გაღმა. ადრე მითხარი ფულს იშოვიო ან ცხოვრებასო და ვუცდი აჰა, ჩემი კალენდარი, – ჩემი ლაკრიმოზა. დაბერებული ქალაქის ალუბლის ტოტით ბოზი დგას სადგურის ბოლოს და იქაა უკვე – აჰა, კიდე ერთი ლაკრიმოზა. ნუთუ ზურგსუკან ინსტრუმენტები დაიხრჩვნენ, დღეს მეუბნებიან, რომო დიდი ზღვის ოთახში, სანამდე მიწა გამომიჩნდება ხერხემალს ვიჩიჩქნი, მეგობრები ხომ მესალმებიან, მესალმებიან და მესალმებიან. მფარველობა.
მფარველობა, მფარველობა და მფარველობა
შენს ირგვლივ მშია როგორც ასეთი და სულ ვფიქრობ შენზე, სულ შეიძლება შუა ლოცვისას შენ მომაგონდე; ადამიანებს, საუკეთესოდ საუკეთესოდ დაბანილ ადამიანებს, საუკეთესოდ ცივათ, მე ჭუჭყი მათბობს და ნოემბერით მაგონდება ჩვენი უსეზონოდ პირგადახსნილი სიყვარული, ‘მეხი, დიდი სიმშვიდით გამთბარი მხრები, ‘ნათითურები, ამდენი წერე, ამდენი აპროტესტე და ‘მოიტყუე სამოთხე სადაც არ არის
მიმართვა გამზირიდან გაზის შემკეთებელს,–
ძვირფასო მალხაზ, თქვენც იცით ალბათ,
ისე გაცივდა ჩემი მეუღლე
სიცივე ახლა მის ძვლებში ატანს…
ნოემბრის ცის ზღვარზე ძვირფასო მურთაზ, გაუქმების მუხლებით, ფესვებამოყრილი ფრჩხილები, ხმის ჩამწერით უკან მობრუნებული ლოცვები გგაშეშებისთვის, ტბების შშედედებისთვის, ქვების გგადნობისთვის, ცეცხლის გგამეფების, ‘გგასაოცარია მართლაც სიყვარულის ასე დამხობა, როდის და დიახ, ფიქრი მინთია ფიქრის პირას და ხელბში ცივ-ცივ სახელებს ვიფშვეტ. მე როგორ დავდგე სასტუმროს ჰოლში, პლასტმასის თოჯინები როცა მზეს გაჰყურებენ და ჩემი თვალები დაბუდებული წყლის გუბეებში და ჩემი ოთახი მეშვიდე სართულზე – ხმების თრთოლვითი გლოსოლალია და ბიპოლარუალი აშლილობა. ზოგი ტუჩები უმზერს “ჯერ”-ს თუ “არა”-ს, თუ “ხანდახან” თუ “ხშირად”, “ზოგჯერ” თუ “აქა-იქ”, „იქ“ და „აქ“, „ხანდახან“, „შენს წინ“; რა ‘ტრიუმფალურია მართლაც ჩვენი მატრასის ცეცხლის ალები, ცას წვდება და მიდის მაღლა, მაღლა და მაღლა!!!
>> იმიტომ რომ შენს წინ დავჯდები, რესტორნის კიბეზე შეცდომებით სავსე ასპროცენტიანი ადამიანივით და კბილების ჩიჩქვნით და წარსულის ჩიჩქვნით. (რა დიდებულია მართლაც ამხელა უნდობლობა „მე“-სა „შენ“-ს შორის.) ჩანს რომ ესმის, უყურებ ბიოლოგიური მეტაფორებით ლეგიტიმაციის უფრორე მიღმა. დათქმული დროების იყოს უსასრულო სიჭარბე, იყოს ასე იაფად ნაყიდი მსგეფსი, მკვდარი ჩიტები მაჯაზე შეწნული, ხახვი და ნიორი თვალებისათვის, ძველ კოლგოტი თვალებს იჭერს ფრჩხილების ლლაქით და ამ ლლაქებს, ასეთ ლლაქიებს ‘ლურსმნები პირში ჩაჟანგებამდე – ასეც იტყვიან თავიანთ სათქმლს.
ჰო!
* * *
***
Remember to say, – games are played by Alchemy – irreplaceable! Reziko sings. The stairs sing to every passer-by and passer-by. So high and so vast – with the blaze of decks on his forehead, the first death’s midnight wheeling, – and you know what that means?! Change my nipples! Gratitude is suffocated by the weight of the fish, don’t lose me anywhere until tomorrow and then near the flag carrier, far away, somewhere beyond the song in Antwerp, emzo is written to warm up here… You must want to and such letters will cross your mind. You have to want, and the fields play something, – the smell of longing skin, the sea wave, the smile.
up on the floor I will be with Gizo
I’ll work a little I work and then I’ll visit you, really – I wrote to Zaza
Debt is sweet at first. Some sanitarian seizes the chance to commune with his own flesh and rushes across me like mercury. Earlier you told me to earn money or life and I tried. Look, my calendar – my lachrymose. A man stands at the end of the station with a branch of an aged city cherry, and there is already one more lachrymose. Have the instruments drowned behind me, today they say to me, in the room of the great sea, until the land appears, my spine is shaking, my friends are greeting me, greeting me and greeting me. Patronage.
Patronage, patronage and Patronage
I am hungry around you as such and I think about you all the time, you might think of me in the middle of prayer; People, the best washed people, are the best cold, dirt warms me and November reminds me of our seasonless love, Mech, shoulders warmed by great peace, specifications, wrote so much, protested so much and you lied Heaven is not where it is.
Appeal to the gas repairman from the avenue
dear Malkhaz, you probably know, too
my spouse got so cold
that even her bones are shaking…
On the edge of the November sky Dear Murtaz, with knees of repeal, nails rooted, prayers turned back by voice recorder GaFor firewood, lakes youFor mothers, stones GaFor melting, fire Gaof kings GaIt’s really amazing how love can break down like that, when and yes, thinking is on the edge of thinking and cold-cold names in hand. How I stood in the hotel lobby, plastic dolls staring at the sun and my eyes stuck in puddles of water and my room on the seventh floor – a throbbing glossolalia of voices and bipolar disorder. Some lips turn to “once” or “not”, or “sometimes” or “often”, “sometimes” or “here and there”, “there” and “here”, “sometimes”, “in front of you” ; what TriThe flames of our mattress are really amazing, they reach the sky and go up, up and up!!!
>> Because I’m going to sit in front of you, on the steps of a restaurant like a 100% human full of mistakes and gnashing of teeth and gnashing of the past. (How great it is indeed that there is so much Distrust between “I” and “you”.) He seems to understand, looking beyond the biological metaphors of legitimacy. Let there be an infinite abundance of appointed times, a holy week bought so cheaply, dead birds on wrists, onions and garlic for eyes, old pantyhose catches eyes with nail polish and these polishes, these polishes NailThey will say what they have to say before it rusts in their mouths.
Yes!