* * * (მე შემიძლია ვიწინასწარმეტყველო…)

მე შემიძლია ვიწინასწარმეტყველო
როგორი იქნება ხვალინდელი დღე
ერთი კვირით წინაც შემიძლია წინასწარმეტყველება
და ერთი წლით ადრეც.
ხვალ იქნება, ისე როგორიც იყო გუშინ, გუშინწინ
და როგორიც იქნება ხვალ ისე იქნება ზეგ!
არავითარი მოულოდნელობა
დილით სამუშაოსკენ სირბილით,
შუადღეს ძვლებში ფესვებგადგმული დაღლილობით
ბუფეტში ეკონომიური ულუფისკენ.
არანაირი სიახლე,
დიდება მოწყენილობას,
მოწყენილობას დიდება!
არც ერთი გრამით მეტი სანელებელი,
დიდება ერთფეროვნებას,
ერთფეროვნებას დიდება!
რაიმე სიახლის ეჭვიც კი არა.
უსახურ დღეებს დიდება,
დიდება, დიდება, დიდება!

დღეს ისე როგორც გუშინ
ხვალ ისე როგორც ახლა,
მაისი როგორც აპრილი,
წელს ისე როგორც შარშან.
ვატრიალოთ წინ და უკან
ვატრიალოთ დღე და ღამე
არაფერი შეიცვლება,
არაფერი არც ხვალ, არც ზეგ!

ბუფეტში თანამშრომლები შემოდიან,
დგას ახალგაზრდა გოგო დახლში,
როგორც გაზაფხულზე გამოცლილი ქილები პადვალში.
კლიენტები მას გზიდან უღიმიან სიახლის იმედით
და ეკითხებიან,
-რა არის დღეს ახალი აბა???
გოგონას პირში ბაიყუშები წამოწოლილან და ამთქნარებენ,
მე კი ვპასუხობ,
-დღეს ისე როგორც გუშინ,
სუპი ყვავილოვანი კომბოსტოთი,
შიგ ჩახეხილი სტაფილოთი და ხახვით.
გოგონა იღიმის და კლიენტებს ეგებება.
საბაზრო ეკონომიკის წარმატების წესი პირველი,
-გაუღიმე მომხმარებელს!
გახლეჩილი ბაგეები სტუმრებს ეგებება.
ღიმილიანი ტუჩები!
მიდი, მიდი გოგონავ,
მიაგებე ღიმილი კლიენტებს,
შეასრულე წესი პირველი და არ გაჩერდე!
ან კი გაქვს რამე ღიმილზე მეტი რომ არ გაჩერდე?!
თითქოს ჩემს ფიქრებს კითხულობდეს პატარა, მნებდება.
იღიმის.
ის იღიმის,
მისი ბაგეები იღიმიან
და ასოს მოლოდინში გადაფურჩქნული საშოსავით არის ის ღიმილი,
ვეტექსტთ- ღრენა.

ვჭყუმპალაობთ დილით
და უცბად მოვარდნილი ცივი წყალი გვახსენებს,
რომ გასცდა ხარჯი ჩვენს ღირებულებას.
ისე დაარეგულირა ბაზარმა ჩვენი ფასი
რომ დასვენებაზე ფიქრსაც კი არ აქვს აზრი.
სხეულს შია,
სხეული დალაგებას მთხოვს
(სახლიც ასევე).
სხეული დაღლილია,
სხეულს აღარ უნდიხარ
(სულსაც ასევე).
სხეულს აღარც საკუთარი თავი უნდა,
ასე დაღლილი სულ,
სულ, სულ, სულ
აღარც შენ გინდივარ.
ასე დაღლილი სულო
როდემდე უნდა იყო,
სულ, სულ, სულ???